Szachty

   Szachty, nowe łowisko na mapie wielkopolskich łowisk karpiowych. Nowe a zarazem stare. Stare bo woda, która przez lata była gospodarowana przez PZW, więc nie wiadomo jakie tajemnice przed nami skrywa. Woda raczej nie należy do wód łatwych, nie jest to zbiornik o równym dnie, są dziury, jest rów, kilka wysepek, sporo roślinności – jednym słowem królestwo ryb!

Po udanej jesiennej zasiadce na dębinie kończącej sezon 2015 z utęsknieniem czekałem na moment, kiedy w końcu gdzieś usiądę. Wybrałem właśnie Szachty, po pierwsze dlatego, że nie miałem jeszcze przyjemności tam łowić, po drugie chciałem choć trochę rozpoznać wodę przez kwietniowymi zawodami.

Pogoda nie rozpieszczała ale wiadomości z nad wody były pozytywne, więc nie czekając na sprzyjające warunki, gospodaruję 2 doby, dzwonię, rezerwuję i jestem nad wodą. Temperatura powietrza w dzień 7 stopni, temperatura wody 5,2, zimny wiatr typowa marcowa pogoda w pierwszej chwili przyponiają mi się słowa polskiej piosenki „co ja robię tu, co ja tutaj robię” ale z drugieh strony do wody ciągnie mnie jak magnez. Po rozbiciu namiotu i przygotowaniu sprzętu w końcu zestawy lądują w wodzie. Mijają 3 godziny, niewierze mam pierwsze branie! Po spokojnym krótkim holu, karp ląduje w podbieraku, waży 5,800g. Nie jest okazałych rozmiarów ale pierwsza ryba w sezonie jak i pierwsza ryba z nowo poznawanego łowiska równie cieszy. Do wieczora mam jeszcze kilka brań z czego największy na macie melduje się karp o masie 8,3 kg.

Noc upływa w spokoju, nie często mamy taką sytuację, że ryby biorą w dzień a w nocy dają pospać, być może przyczyną takie stanu rzeczy jest pora roku, być może łowię w takim miejscu, sam nie wiem, nie myślę o tym, cieszę się że w ogóle biorą. Wstaje rano o 6.20, spać nie mogę, jak bym coś przeczuwał, ubieram się i wychodzę z „kwatery”, ledwo co wyszedłem, na lewym kiju zaczyna odjeżdżać lokomotywa, szybkie przycięcie i siedzi. Ryba idzie dość łagodnie, natomiast im bliżej brzegu zaczyna się ostra walka, wydawało mi się, że w tak zimnej wodzie, ryba jest ospała, myliłem się, walka jest na całego, męczę się dobre 10 minut a ryby nie mogę doholować, w końcu za pomocą kolegi Andrzeja ryba ląduję w podbieraku. Piękny pełnołuski o wadzę 13,5kg

Do południa cisza. Nagle delikatnie branie, zacinam i czuję słodki ciężar. Ta ryba bardzo mnie zaskoczyła. Nie często po zacięciu z 200m od razu mamy odjazd a tak było tym razem, zaciąłem branie, wędka wygina się w pałąk i po chwili żyłki z kołowrotka zaczyna szybko ubywać. Cokolwiek to jest to do brzegu na pewno nie doholuję. Szybka decyzja i płynę po rybę. Na wodzie ryba wozi nas tu tu, to tam nie odrywając się od dna, pływamy z nią dobre 20-30 minut w końcu się poddaje, mamy ją, kolega Mariusz Szulc, zwinnie podbiera „krokodyla”, Mariusz jeszcze raz za pomoc Bardzo Ci dziękuje! Jesiotr waży równe 17kg.

Może teraz kilka słów o „jedzonku”. Dwa zestawy postawiłem na słodko a jeden na smierdząco, śmierdziel zdecydowanie wygrał ale w pewnie z upływem czasu do głosu będą dochodzić słodkości.

Zanęty użyłem nie wiele, klika pokruszonych kulek, do tego 3-4 kulki w całości i odrobina peletu 8mm truskawka – ryba. Na włos postawiłem na kulkę o nazwie „kaligula” firmy IINVADER. Jest to kulka o smaku kałamarnicy. Jak widać o wyniki nie musiałem się martwić. W sumie przez 2 doby miałem 9 brań z czego 6 ryb wylądowało na macie, łącznie 56,2kg.

I na koniec małe podsumowanie. Nie ma co się nigdy martwić się o aurę, mimo że pogoda o tej porze roku przeważnie nikogo nie rozpieszcza, to jednak zawsze warto zaplanować wyjazd na pewny zbiornik. Jak widać przy tak zimnej wodzie również ryby biorą i to nie zawsze takie małe. Pamiętać należy jedynie o jednej zasadzie, towaru do wody nie za wiele ale za to coś konkretnego. Zapraszam wszystkich do zmierzenia się z tym  łowiskiem – naprawdę warto!